Ook dit zou een dag van vooral rijden worden. Om 
			9.00 uur reed ik weg in North Bay en zocht rt. 17 west op. "Sudbury 
			128" staat er dan op het bordje. Nu rekent men in Canada in 
			kilometers, maar daar zou ik nog maar op ongeveer een derde van de 
			afstand naar Sault Sainte Marie zijn. Er zouden dus nog heel wat 
			meer kilometers volgen.
			
			
			 De 
			eerste kilometers leidden me langs Lake Nipissing, waarna North Bay 
			volgde. Ook voorbij North Bay liep de weg nog een eindje langs het 
			meer, wat een toeristisch doel is in dit deel van Ontario. Ook werd 
			de weg overal vergezeld van de spoorlijn. Meest enkelspoor, op 
			sommige plaatsen dubbel, om te kunnen passeren. Er reden nogal wat 
			(lange) treinen heen en weer.
De 
			eerste kilometers leidden me langs Lake Nipissing, waarna North Bay 
			volgde. Ook voorbij North Bay liep de weg nog een eindje langs het 
			meer, wat een toeristisch doel is in dit deel van Ontario. Ook werd 
			de weg overal vergezeld van de spoorlijn. Meest enkelspoor, op 
			sommige plaatsen dubbel, om te kunnen passeren. Er reden nogal wat 
			(lange) treinen heen en weer.
			Het weer was opnieuw mooi. Niet helemaal onbewolkt, 
			een beetje heiig en flink warm. Het landschap was ook mooi. Meer 
			landbouw dan ik had verwacht, men was overal volop aan het hooien. 
			Ook passeerde ik gedeelten die niet in productie waren, bossen en 
			nogal wat meertjes.
			 
			 
			Sudbury bleek een flinke stad te zijn, in een 
			rotsachtige omgeving. De stad wordt gedomineerd door een enorme 
			nikkelmijn, de bergen puin zijn overal rondom de stad te zien. In de 
			stad, die verder wat rommelig en nijver aandeed, moeten enkele 
			aardige musea zijn. Ik bezocht ze niet, maar reed verder.
			Net buiten Sudbury stond een bordje waarop te zien 
			was dat Sault Sainte Marie nog 298 kilometer verder was. In 
			tegenstelling tot de oostelijke delen van Noord Amerika waar de 
			afstanden nog een beetje Europees leken, is dit het gebied waar de 
			grote afstanden kenmerkend zijn. Een kwestie van doorrijden en 
			genieten van de rit. De weg was goed, meest tweebaans, maar ook 
			nogal eens driebaans, waarbij elke rijrichting om de beurt gebruik 
			mag maken van de derde baan. 90 km/u geldt als maximumsnelheid, maar 
			iedereen reed 110 km/u, zelfs met politieauto's in de buurt. Het 
			landschap bleef afwisselend, met af en toe uitzicht op de 'bij'meren 
			van Lake Huron.
			Om 16.15 uur arriveerde ik in Soo, zoals Sault 
			Sainte Marie wordt genoemd. Ik zocht direct het station van Algoma 
			Central Railway op, waar ik een plaats reserveerde voor de tourtrein 
			van morgen. In 2005 was ik 
			een beetje van plan om deze tocht te maken, maar toen kwam het niet 
			goed uit. Nu had ik mijn reis zo gepland dat ik de dag die daarvoor 
			nodig is ook beschikbaar had.
			
			
			Daarna maakte ik een wandelingetje langs het water, 
			met een fraai uitzicht op de Internationale bruggen naar de 
			Verenigde Staten. En ik bezocht de bieb om mijn e-mail te checken. 
			(Inmiddels is het niet meer vanzelfsprekend dat een motel een 
			computer voor gasten beschikbaar heeft, veel motels bieden gratis 
			wifi en de computer voor gasten zie je steeds minder. In 
			bibliotheken in de VS en Canada mag iedereen gratis computeren, dus 
			daar kun je altijd terecht)
			 
			
			
			
			 
			Daarna reserveerde ik een kamer voor twee nachten 
			bij de Super 8 waar ik in 2005 ook sliep.
			 
			Afgelegde afstand vandaag: 310 mijl
			Afgelegde afstand totaal: 2543 mijl
			 
			Ga voor foto's naar mijn albums op Webshots. Klik
			hier (opent in nieuw venster)
			 
			Reageren? Stuur mij een
			
			e-mail