Inhoud van deze pagina

 

Dagje Grand Canyon

Best Western in Williams verstrekt een tamelijk uitgebreid ontbijt met diverse warme gerechten. Dit is een trend die ik twee jaar geleden in motels al zag en nu weer heb meegemaakt. Motels gaan steeds uitgebreidere ontbijten aanbieden, waarvoor in sommige gevallen apart betaald moet worden. In veel motels is het ontbijt gewoon inclusief en ook dan zie je steeds uitgebreidere buffetten. Deze Best Western heeft een restaurant in het motel, waar je kunt dineren. Kennelijk voorzien deze faciliteiten in een behoefte van mensen die overnachten.

Na het ontbijt reed ik Williams uit, nadat ik eerst weer een zak ijs had gekocht, om voor de tweede dag Grand Canyon te bezoeken. Williams ligt daarvoor eigenlijk net iets te ver weg: je moet een uur rijden voordat je in het park bent. Toen ik zocht naar hotelruimte voor deze overnachtingen was er dichterbij niets vrij. Het is te proberen om op de bonnefooi te gaan en te kijken of er in Tusayan (op 5 mijl van het park) of Valle (ca. 40 mijl) iets vrij is. Nu reed ik dus een uur voordat ik het park kon binnengaan. Ik parkeerde vlakbij het startpunt van de rode buslijn want ik wilde de stops die ik gisteren had overgeslagen nog bezoeken.

 

Je kunt onder leiding van een gids met een muildier Grand Canyon in

Het weer was vandaag een stuk beter dan gisteren: heldere lucht, veel zon en al tamelijk warm. Ik reed dus opnieuw de rode route naar Hermit's Rest en stapte op verschillende punten uit om rond te kijken en foto's te maken. De Canyon blijft overweldigend. Ook al zie je vanaf elk punt eigenlijk hetzelfde totaalbeeld, de veranderende gezichtshoeken en de afwijkende details maken dat je geboeid blijft kijken. Ook de vraag of de rivier al dan niet te zien is, blijft boeien.

 

Grand Canyon, op het groene plekje diep in de Canyon kun je de nacht doorbrengen

Ik reed mee tot Hermit's Rest en keek daar even rond, maar dit is beslist niet de plek met het mooiste uitzicht over de Canyon. De bus bracht me terug naar de Village, waar ik met de auto naar het centrum reed en daar lunchte. Daarna reed ik naar het visitors center, waar ik de bus van de gele route nam, die eveneens op plaatsen komt waar je met eigen vervoer niet mag komen.

Deze bus reed naar Kaibab Trailhead. Daar begint een pad dat omlaag de Canyon in gaat. Je kunt helemaal tot bij de rivier lopen, maar dat kost twee tot drie dagen (heen en weer) Het wordt afgeraden om 's zomers helemaal naar beneden te lopen omdat het daar gloeiend heet is.

 

Grand Canyon

De bus bracht me vervolgens naar Yaki waar je in westelijke richting over de Canyon uitkijkt. Vervolgens reed ik terug naar de parkeerplaats en bleef daar zitten om nog even naar Yavapai Geology Museum te rijden, waar een poging wordt gedaan om het ontstaan van de Canyon te verklaren. Daarbij gaat men niet uit van de Zondvloed als wereldwijde ingrijpende gebeurtenis, hoewel men er uiteraard niet aan ontkomt om te vertellen dat dit gebied ooit helemaal onder water heeft gestaan. De fossielen van zeedieren en vele aardlagen die keurig horizontaal zijn afgezet wijzen daar onomstotelijk op. Men heeft vervolgens heel wat aannames nodig om het ontstaan van de Canyon te verklaren.

Ik liet me terugrijden naar het visitors center en reed terug naar Williams, waar ik voortreffelijk dineerde in het restaurant bij het motel.

Prachtige dag!

 

Afgelegde afstand 128 mijl.

 

Ga voor foto's naar mijn albums op Webshots. Klik hier (opent in nieuw venster)

 

Terug naar boven

 

Reageren? Ga naar het gastenboek of stuur mij een e-mail