Inhoud
van deze pagina
Van Las Vegas naar Williams
Vanmorgen zag ik dat er een
briefje onder deur geschoven was met daarop de rekening. Als ik met
deze rekening instemde, was een telefoontje naar de Frontdesk genoeg
om uit te checken. Buiten de deur lag een krant. Die krijg je
kennelijk op de laatste ochtend van je verblijf in La Quinta. Ik
ontbeet nog een keer in het motel, pakte in, telefoneerde naar de
frontdesk en vertrok. Bij het eerste tankstation stopte ik om een
zak ijs te kopen, zodat mijn flesjes koel konden blijven in de
koelbox van Walmart. Daarna verliet ik de stad en reed in
zuidoostelijke richting via Henderson en Boulder City naar de Hoover
Dam, waar ik deze keer voorbij reed zonder te stoppen.
Route 93 gaat door de woestijn
naar het zuidoosten in de richting van Kingman. Het land was hier
schaars begroeid met losstaande struikjes en een enkele cactus. Ik
stopte bij een uitkijkpunt waarvandaan de Colorado rivier te zien is
en een verder nogmaals om wat foto's van het woestijnlandschap te
maken.
Colorado rivier gezien vanaf Rt.
93
Bij Kingman draaide ik de I 40
op en reed door een afwisselend landschap dat op sommige plekken wat
rijker begroeid was naar Williams, Arizona. Het landschap is overal
woestijnachtig, maar op plaatsen waar meer regen valt dan elders en
langs stroompjes vind je struiken en kleine bomen. Dat het hier af
en toe flink regenen kan bewijzen de washes, droge kreken, waar je
met bruggetjes overheen rijdt. Ook tref je regelmatig borden met
waarschuwingen voor overstroomde weggedeelten aan.
Woestijnlandschap in Arizona
Williams ligt in de bergen van
Arizona. Bill Williams Mountain, vlakbij de stad, is ongeveer 3100
meter hoog. Williams blijkt aan de beroemde Route 66 van Chicago
naar Los Angeles te liggen, wat merkbaar is aan het aantal toeristen
en de vormgeving van winkels, restaurants en straatmeubilair.
Terug naar boven
Grand Canyon
Ik reed door Williams heen en volgde Rt 89 in
noordelijke richting to ik een eindje voorbij Tusayan aankwam bij de
toegangspoort voor Grand Canyon National Park. Ik kocht een jaarpas
voor alle Nationale Parken en reed verder naar Grand Canyon Village.
Tussen Williams en het dorp had het weer er steeds dreigend
uitgezien. Af en toe regende het wat en in het noordoosten onweerde
het. Ik reed naar de parkeerplaats bij het visitors centre en
bedacht wat ik zou doen.
Het regende licht en het was nog steeds bewolkt. Ik
liep eerst naar Mather Point, dat vlakbij de parkeerplaats ligt en
keek daar voor het eerst in Grand Canyon. Deze ervaring kun je
vergelijken met het eerste bezoek aan de bergen. Voor me lag een
enorm diepe kloof, waarin de Colorado rivier stroomt, die op veel
plaatsen helemaal niet te zien is. De Canyon is tussen de 600 en
2000 m diep en gemiddeld 16 km breed. De wanden zijn afwisselend
stijl en schuin aflopend, zodat vanaf de rivier de breedte van de
Canyon in een aantal stappen steeds groter wordt. De wanden zijn
licht en roodgekleurd in afwisselende lagen. Door het regenachtige
weer was het niet volkomen helder en het licht was behoorlijk
diffuus. Toch maakte deze eerste aanblik grote indruk op me.
Grand Canyon
Ik reed met de blauwe bus naar het beginpunt van de
rode
busroute naar Hermit's rest. In het park zijn verschillende
buslijnen uitgezet, die deels over wegen rijden waar je ook met je
eigen auto mag komen. De route naar Hermit's rest is in het
hoogseizoen gesloten voor auto's en alleen met de bus toegankelijk.
Toen ik bij het beginpunt van de lijn naar Hermit's rest aankwam,
bleek dat de bussen nog niet reden i.v.m. het onweer. Naar
verwachting zou de dienst redelijk snel hervat worden. Ik keek even
rond in de omgeving en liep de Bright Angel Trail een stukje omlaag.
Grand Canyon, begin van Bright
Angel Trail
Toen ik terugkwam bij de halte was de busdienst weer
operationeel. Na een korte wachttijd kon ik mee en reed met de bus
de rode route op. Bij de eerste halte stapte ik uit en keek rond bij
het uitkijkpunt dat Trailhead View heet. Daarna liep ik langs de Rim
naar de volgende bushalte. Tijdens dat wandelingetje had ik
voortdurend een fraai uitzicht over de Canyon.
Shuttle bus,
Grand Canyon
Ik stapte weer in de bus en reed een halte verder
waar ik uitstapte en op de volgende bus wachtte, terwijl ik de
Canyon van daaruit bekeek. Daarna reed ik mee tot het eindpunt en
vandaar in een keer terug naar het dorp. Alle chauffeurs doen
diverse mededelingen door de intercom. Bijzondere aandacht besteden
ze aan de kennisgeving dat de deuren gesloten worden en aan de
handhaving van de regel dat je niet vlakbij de achterdeuren mag
staan.
Terug naar boven
Van Grand Canyon naar Williams
Met de blauwe lijn ging ik nu terug naar de
parkeerplaats, waarna ik mijn auto opzocht en terugreed naar
Williams. Daar nam ik mijn intrek in Best Western.
Afgelegde
afstand: 325 mijl.
Mooie dag,
ondanks wat regen en tamelijk broeierig weer.
Ga voor foto's naar mijn albums op Webshots. Klik
hier
(opent in nieuw venster)
Terug naar boven
Reageren?
Ga naar het gastenboek of stuur mij een
e-mail
