Inhoud van deze pagina
Afscheidsbezoek aan de Réhobotskool
Vanmorgen stonden we niet al te vroeg op en reden na
het ontbijt nog een keertje naar de Réhobotskool, waarbij we de
route langs Zandspruit namen. Onvoorstelbaar dat mensen in deze
omstandigheden kunnen leven. We hadden inmiddels gehoord dat
sommigen hier in hun eentje wonen, omdat ze in de buurt werk hebben.
Vrouw, kinderen en verdere familie wonen op grote afstand, soms
zelfs in Malawi of Zimbabwe. Het verdiende geld wordt naar de
familie gestuurd en men bezoekt elkaar slechts enkele keren per
jaar.
Ingang Plakkerskamp Zandspruit
bij Johannesburg
Restaurant met overdekt terras,
Zandspruit bij Johannesburg
We kwamen precies rond koffietijd op de Réhobotskool
aan. Opnieuw werden we hartelijk ontvangen en dronken we gezellig
koffie in de personeelskamer. Er werd nog volop nagepraat over de
verkiezingen. Men hoopte dat het ANC de 2/3 meerderheid zou
verliezen omdat men bang was dat Jakob Zuma die meerderheid zou
misbruiken om de grondwet in eigen voordeel te veranderen. Ook werd
er gesproken over de criminaliteit die voor serieuze problemen zorgt
in dit land. Enerzijds sprak men bezorgdheid uit, anderzijds
relativeerde men het gevaar ook. Er kan overal wat met je gebeuren
en lang niet iedereen wordt getroffen door criminaliteit.
Na de pauze werden op ons verzoek enkele
groepsfoto's gemaakt van alle leerlingen en personeel, de ene keer
met de studenten en later met ons als gasten. Daarna liepen we nog
een rondje over het terrein, praatten nog wat met onze studenten die
hier nog een tijdje blijven om vakantie te vieren en namen toen
afscheid van de collega's en deze fraaie plek in dit mooie land.
Groepsfoto's van leerlingen en
personeel, links met studenten, rechts met docenten van het
Hoornbeeck College in Goes
De hoeksteen van de Réhobotskool,
bijna 100 jaar geleden gelegd
Een ander gedenkteken op het
schoolterrein
We reden op gemak terug naar Sonnedal en gingen op
de kruising bij Zandspruit meteen rechtsaf om nog enkele kleine
boodschappen te doen in Pick and Pay op het goedbewaakte
winkelcentrum waar we deze week enkele keren eerder waren. We
kochten brood en enkele kleinigheden. Veel hadden we niet meer
nodig. Daarna reden we terug naar Nolene, waarbij we nog een keer de
kans hadden om een pick-up met passagiers te fotograferen. De eerste
keer dat we dit zagen, dachten we dat we een heel bijzondere foto
konden maken, nu weten we dat deze wijze van transport zeer
gebruikelijk is, ondanks alle mogelijke ARBO- en milieuregels van de
Europese Unie of het Nederlandse kabinet...
Personenvervoer met pick-up.
Rechts is een politieauto te zien,
maar tegen deze manier van personenvervoer wordt in dit land nog
niet opgetreden
Terug naar boven
Bezoek aan de fabriek van Willem
Thuisgekomen aten we de laatste broodjes op en
pakten de laatste spullen in. Ook de artikelen die we meenamen voor
de schoonfamilie van Willem kregen een plaats in onze koffers.
Daarna liepen we nog een keertje de privé dam op het terrein van
Willem over om een bezoekje te brengen aan zijn fabriek, waar de
QualiFresh
producten worden gemaakt. De fabriek staat op dezelfde plot waar ook
het woonhuis van Willem staat en de speelvoorzieningen voor de
kinderen, zoals een zwembad en verschillende toestellen te vinden
zijn. Verder lopen er nogal wat verschillende dieren rond, waardoor
er genoeg te doen is voor de kinderen die het grootste deel van hun
vrije tijd op het eigen terrein achter het schrikdraad zich moeten
vermaken.
De privé dam (visvijver) op het
erf van Willem, de roodbruine gebouwen horen bij de fabriek
Woonhuis familie Nap, waar onze
studenten ca. 10 weken kost en inwoning genoten
Zwembad op de plot van Willem
Nap
Willem leidde ons rond door zijn bedrijf, waar
vooral knoflook, maar ook andere specerijen worden verwerkt. Men
produceert hier knoflook in allerlei gedaantes en verpakkingen en
verder doosjes met gedroogde specerijen en heel veel sausen voor de
barbecue (braai) en diverse vleesbereidingen. In Kaapstad heeft de
firma een soortgelijke fabriek. De vrachtauto's rijden door
Zuid-Afrika om de producten te leveren aan supermarkten en
grootverbruikers als restaurants etc. Exporteren doet men (nog)
niet. In de fabriek werd gewerkt door het personeel dat
hoofdzakelijk afkomstig is uit het Plakkerskamp Zandspruit.
Fabrieksgebouwen "QualiFresh" en
vrachtauto voor de levering van gereed product
Nog een laatste foto voordat we
in "onze" Yaris naar het vliegveld kunnen vertrekken
Na deze rondleiding namen we afscheid en vertrokken
rond 14:30 uur naar het vliegveld. Willem had de route duidelijk
uitgelegd en opgeschreven, als alles goed ging, zouden we ruim op
tijd op O.R Tambo arriveren.
Terug naar boven
Van Sonnedal naar O.R. Tambo
We reden voor de laatste keer deze week Nolene uit
en sloegen rechtsaf in de richting van Zandspruit, waar ik de
gelegenheid te baat nam om nog enkele karakteristieke plaatjes te
schieten, deels ook voorbij de kruising waar we linksaf sloegen in
de richting van Randburg.
Weinig werk voor de taxibusjes
zo midden op de dag
Men is proper op de kleding, we
zagen dagelijks was buiten hangen
Handel in etenswaren,
autobanden (profieldiepte vanaf
0 mm en opwaarts) (L) en kleding (R)
We reden in oostelijke richting, stadinwaarts tot we
op de snelweg zouden stuiten die ons met een grote boog om
Johannesburg heen naar het vliegveld zou brengen. Langs de weg was
het een drukte van belang met auto's, lopende mensen en, ook verder
van het plakkerskamp, handeltjes in allerlei goederen. Een mevrouw
zat helemaal alleen plat op de grond naast een tafeltje met wat
etenswaar. Ook op dit ritje naar de snelweg zagen we
wegwerkzaamheden, die beveiligd werden door een dame met een rode
vlag. Verder kwamen we langs een kruispunt waar enkele
bergingsvoertuigen klaar stonden om uit te rukken.
Beveiliging bij wegwerkzaamheden
Bergingsvoertuigen, klaar voor
actie
We draaiden de snelweg op en reden in noordelijke en
later oostelijke richting om de stad Johannesburg heen naar het
vliegveld toe. De bewegwijzering was prima en het verkeersbeeld
tamelijk rustig, zodat we vlot door kon rijden en ruimschoots op
tijd arriveerden bij de Rental Car Return, waar onze auto ingenomen
werd door een zeer correcte en behulpzame medewerker van Budget. We
laadden onze koffers op de trolley die hij liet aanrukken en
wandelden door de parkeergarage naar de vertrekhal van het
vliegveld.
Terug naar boven
Van Johannesburg op weg naar Zürich
In Johannesburg bleek de vertrekhal naast de
aankomsthal te liggen en niet erboven, zoals op Zaventem en op
Schiphol. We moesten dan ook iets verder lopen dan verleden week
toen we meteen uit de vertrekhal het gebouw van de autoverhuurders
konden instappen. We hadden dus veel gemak van de trolley waarop we
onze koffers konden rijden. We stapten de vertrekhal binnen en
ontdekten al gauw waar we moesten inchecken. Net als op de
luchthavens in Europa en Amerika hangen hier ook borden met geplande
vluchten en een verwijzing naar een balie. Willem had geprobeerd ons
via Internet in te checken voor beide vluchten. Echter, voor de
vlucht van Johannesburg naar Zürich werd geen instapkaart
geproduceerd, maar alleen een soort samenvatting van ons E-ticket.
Toen we ons meldden bij de balie van Swiss, produceerde de zwarte
employee van de maatschappij instapkaarten voor beide vluchten en
onze koffer werd ingenomen, voorzien van een label, waarop duidelijk
stond vermeld dat de overstaptijd in Zürich kort zou zijn.
Door een smal gangetje verdwenen wij met onze
handbagage in de ruimte achter de incheckbalies, waar op we op zoek
gingen naar de paspoort- en veiligheidscontrole. Hier was het niet
druk en wij konden snel doorlopen en werden correct en vlot
gecontroleerd. We kwamen in de vertrekhal, waar de gebruikelijke
taxfree shops te vinden zijn, met dit verschil dat hier enkele
typisch Afrikaanse winkels zijn, die o.a. souvenirs verkopen. We
zagen veel artikelen die we eerder deze week bij stalletjes bij
toeristische attracties hadden gezien. De prijzen bleken hier zeer
billijk te zijn en soms zelfs iets onder het niveau te liggen dat
wij pas na onderhandelen met de verkopers bij de attracties hadden
bereikt. Als je niet iets heel speciaals zoekt, is het dus een tip
om het kopen van souvenirs uit te stellen tot op het vliegveld; je
moet de spullen dan natuurlijk wel in je handbagage kunnen en willen
meenemen.
We keken op gemak bij de diverse winkels rond en
liepen toen naar onze gate, waar het vliegtuig van Swiss al klaar
stond. Ook nu zouden we in een Airbus, die waarschijnlijk vanochtend
uit Zürich aangekomen was, hoog over het Afrikaanse continent
vervoerd worden. Men was in de cockpit bezig met paperassen en het
hele vliegtuig werd nog even gelucht, door het open laten staan van
enkele deuren. We waren een beetje vroeg en hadden dus tijd om wat
rond te kijken. O.R. Tambo is geen groot vliegveld maar er waren wel
grote vliegtuigen te zien, omdat er vanaf
dit vliegveld naar verre en zeer verre bestemmingen wordt gevlogen.
Om dat soort afstanden non stop te overbruggen gebruikt men grote
vliegtuigen als de bekende Boeing 747, de Boeing 777 en ook 'onze'
Airbus 340. Er was dan ook genoeg te zien op het platform en op de
pier.
De kist die ons naar Zürich zou
vliegen
Bedrijvigheid op het platform.
Onbegrijpelijk dat zoveel mensen nodig zijn om een arriverend
vliegtuig af te handelen (R)
Van lieverlee werd het drukker bij de gate. Na enige
tijd kwamen er twee medewerkers met laptops en scanapparatuur op
karretjes die een extra paspoort controle uitvoerden en een
stempeltje zetten op de instapkaart. Net als in Zürich op de heenweg
controleerde men ook hier behoorlijk grondig wie er allemaal mee
wilde en of deze mensen inderdaad gerechtigd waren om naar
Zwitserland te vliegen.
O.R. Tambo, vh Johannesburg
Airport, vh Jan Smuts: de pier waar de internationale vluchten
vertrekken
Na een behoorlijke wachttijd begon, voor ons gevoel
aan de late kant, het instappen. Daarbij werd veel personeel
ingeschakeld. Blijkbaar is er nog wel wat verborgen werkloosheid in
Zuid-Afrika, of de arbeid is er zoveel goedkoper dat men eenzelfde
hoeveelheid werk met meer mensen dan in Europa kan verrichten zonder
dat de kosten uit de hand lopen. Ook deze keer was onze plek midden
in het vliegtuig en heel ver naar achter. De laatst vier rijen in de
Airbus hebben niet vier maar drie stoelen naast elkaar. Wij zaten op
de tweede van die vier rijen.
Interieur Airbus 340-300 Swiss
Toen iedereen gezeten was en de deuren gesloten
werden, bleek dat men opzettelijk niet al te veel haast had gemaakt
met instappen. De captain vertelde ons dat het vertrek een
halfuurtje was uitgesteld om te voorkomen dat we te vroeg boven
Zürich aan zouden komen en daar zouden moeten cirkelen omdat er geen
vroeger timeslot om te landen dan 6:10 uur voor ons beschikbaar was.
Circa twintig minuten na de geplande vertrektijd werden we van de
gate geduwd en begon het starten van de motoren, waarna we naar de
startbaan taxieden. Om ongeveer 20:00 uur vertrokken we van
Johannesburg en stegen in het donker op om in tien uur en tien
minuten terug te vliegen naar Europa.
Deze keer kregen we eerst een aperitief en daarna
een diner, waarbij de keus bijna identiek was aan die van een week
geleden: kip of pasta. Na het eten volgde nog een drankje en hoewel
het toen nog niet heel laat was, werden de lichten toch gedimd en
probeerden wij ook maar een beetje te slapen.
Ga voor foto's naar mijn albums op Webshots. Klik
hier (opent in nieuw venster)
Terug naar boven
Reageren? Stuur mij een
e-mail
