Maandag 18 juli 2005

 

Vorige
Start
Omhoog
Volgende

 

 

Vanmorgen rond 9 uur verliet ik de gastvrije familie, waar ik de weekends aan de westkust kon doorbrengen en reed ik in de richting van Highway 1, die ik opdraaide richting Vancouver. Rond de stad was het behoorlijk druk, maar het verkeer reed steeds wel door. Ik liet het centrum van de stad en ook de Ferries naar Vancouver Island links liggen en draaide bij de Ferry terminal rechtsaf weg 99 op in noordelijke richting.

Ik reed langs Horseshoe Bay in de richting van Squamish en Whistler. Aangezien Whistler binnenkort de Olympische Winterspelen krijgt, werd al er druk aan de verbetering van de weg gewerkt. Dat gaf zo nu en dan enig oponthoud. Weg 99 wordt in toeristische foldertjes ook wel Sea to Sky Highway genoemd, een naam die volledig terecht is.

Vrij snel kwam het bordje 'Shannon Falls' in zicht, waar ik parkeerde om de waterval te bekijken. Het parkeren op deze parkeerplaats kostte 1 Dollar. Omdat ik nog geen Canadees kleingeld had, probeerde ik met mijn creditkaart te betalen en zelfs die ene dollar laat zich met de creditkaart betalen. De 'Shannon Falls' stortten zich trapsgewijs langs de rotsen naar beneden in een donker bos. Deze watervallen kun je het beste na de middag bezoeken, nu stond ik tegen het licht in te kijken en te fotograferen en dat viel een beetje tegen.

Even voorbij de watervallen passeerde ik Squamish, liet de baai achter me en draaide rechts de bergen in, richting Whistler. Het landschap is mooi en afwisselend. Het is niet te vergelijken met de Europese Alpen. Alles is hier veel weidser en uitgestrekter, er lijkt geen eind aan de bergen te komen.

Brandywine FallsDe volgende stop maakte ik bij de 'Brandywine Falls' een echte waterval, die volledig vrij van de rotsen naar beneden valt. Hiervoor moest ik een fraaie wandeling door het bos maken. Alles stond uitstekend aangegeven en er liepen hier heel wat meer mensen. Het schijnt dat er in deze bossen bruine beren en mogelijk ook grizzly´s voorkomen, wat een beetje beangstigende gedachte is.

Hierna bereikte ik Whistler, een zeer toeristisch wintersportdorp, waar het ´s zomers ook druk is met toeristen. In een paar uur rijd je dus van Vancouver, waar het klimaat zeer gematigd is naar een wintersportoord, waar je ´s zomers bij de sneeuw kunt komen. Er gaat een kabelbaan naar Mt. Whistler. Voor een handvol dollars mocht ik mee voor sight-seeing, maar je kunt er ook wandelen en mountainbiken.

De kabelbaan deed er bijna een half uur over en toen stapte ik uit boven de boomgrens. Prachtige vergezichten op vergletsjerde bergen die overigens helemaal niet zo hoog zijn (ca. 2000 m.) ontplooiden zich daar. Het was er heel druk met mensen, juist omdat het zo eenvoudig is om er te komen, maar als je even een paar honderd meter loopt, laat je de meeste mensen achter je en kun je van een hooggebergtelandschap genieten.

's Winters wordt hier volop geskied maar nu waren ze druk bezig om sneeuwscooters en sneeuwschuivers te repareren en winterklaar te maken. In het restaurant bij het kabelbaanstation nam ik een lunch, waarna ik wat rondwandelde en na een uurtje de baan terug naar beneden nam. Onderweg bleef hij ergens een minuut of vijf stilhangen, maar verder daalde het bakje zonder problemen omlaag.

En toen zag ik de zwarte beer! Zomaar in de buurt van een kabelbaanmast liep hij midden op het mountainbikeparcours, maar voor de fietsers onzichtbaar door de begroeiing. Het is dus echt waar dat ze hier leven en dat je ze zomaar tegen kunt komen en dat die waarschuwingen niet overdreven zijn!

In Whistler liep ik wat rond, at en dronk wat en reed toen verder naar Pemberton en vervolgens Lillooet, een lange weg door een verlaten berglandschap. De enige activiteit waar ik af en toe wat van zag was bosbouw. Verder geen bewoning, geen bebouwing, zelfs geen bovengrondse stroomkabels, alleen maar natuur, hoewel de meeste bossen hier wel door de mens zijn aangelegd.

Brandywine Falls

Het landschap werd langzaam maar zeker kaler en in Lillooet aan de Fraser River zit je op de Savanne. Het landschap lijkt daar sprekend op het dal van de Columbia River waar ik afgelopen zaterdag was.

In Mile 0 Motel (aan het begin van de goudroute, vandaar de 0) vond ik onderdak voor de nacht.

 

Afgelegde afstand vandaag: 146 mijl

Afgelegde afstand totaal: 1221 mijl

 

 

Ga voor meer foto's naar mijn albums op Webshots. Klik hier (opent in nieuw venster)

 

Reageren? Stuur mij een e-mail

 

 

 

 

 

Vorige | Start | Volgende

Deze site is voor het laatst bijgewerkt op 03 oktober 2007