Na een wat onrustige nacht was ik, zoals te verwachten was, vroeg wakker. De klok in Seattle loopt negen uur achter op Nederland. Dag en nacht worden daardoor eigenlijk verwisseld. Ik was benieuwd of en op welke manier ik daar nog last van zou krijgen. Het verschijnsel jet-lag kende ik wel van eerdere vakanties, maar dan had ik te maken met een tijdsverschil van 'slechts' zes uur.

Ik rekende af bij de balie van Motel 6 en reeds even na zeven uur Interstate 5 op in zuidelijke richting om eerst maar eens een ontbijtje te bemachtigen. Al gauw stuitte ik op een MacDonalds restaurant en daar at mijn eerste ontbijt met pancakes en hete stroop. Vanuit het restaurant kon ik de vliegtuigen zien vertrekken vanaf Seattle International Airport.

Na het ontbijt reed ik verder in zuidelijke richting. De omgeving van Seattle is behoorlijk druk, zeker in de ochtendspits, hoewel het meeste verkeer de stad in ging en ik juist in omgekeerde richting reed. Voorbij Olympia werd de snelweg rustiger en liet ik het drukke spitsverkeer achter me.

In de buurt van Maytown stopte ik op een 'rest area' om even naar mijn ouders te bellen. In het motel had ik een prepaid telefoonkaart gekocht, waarmee ik een vastgesteld aantal minuten kon bellen. Daarvoor moest ik een speciaal nummer intoetsen, vervolgens de code van mijn kaartje ingeven, waarna ik het nummer kon kiezen waarmee ik wilde spreken. In Nederland was alles goed, zo te horen verschilde het weer niet veel met wat ik vandaag had (beetje winderig, niet al te heet en af en toe wat bewolking)

Ik reed verder over Interstate 5 tot ik bij afrit 49 (je bent dan 49 mijl van het begin van de weg - in dit geval de staatsgrens Oregon / Washington - verwijderd) de snelweg verliet en richting Mount Saint Helens begon te rijden.
Vrij snel na het verlaten van de snelweg stopte ik bij het informatiecentrum waar alles over de vulkaanuitbarsting in 1980 en wat daarna gebeurde te zien is. Ik bezocht het centrum en kocht een armbandje waarmee ik toegang kreeg tot alle informatiecentra die ik nog zou tegenkomen.

Toen ik na het bezoekje aan het zeer informatieve centrum verder reed werd vanaf Hoffstadt bridge duidelijk zichtbaar hoe verwoestend een vulkaan kan uitbarsten. Vijfentwintig jaar later zijn de gevolgen nog overal goed te zien. Dat komt ook omdat met het gebied tot Nationaal Monument heeft verklaard, waardoor er niets opgeruimd of veranderd mag worden. De natuur moet zelf zijn gang kunnen gaan. Daardoor liggen bomen nog precies zoals ze 25 jaar geleden werden omgeblazen!

Aan de voet van de berg is de bergstorting (slide genoemd) nog duidelijk te zien, als een soort glijbaan naar alle kanten, waarop hier en daar alweer een boompje groeit. Sinds vorig jaar (2004) is Mt. St. Helens weer actief, maar door de laaghangende bewolking was de berg zelf en de nieuwe lavadome niet zichtbaar.

Nadat ik alle visitors centers en viewpoints had bekeken, reed ik terug naar Interstate 5 (dat moet overigens wel, want je kunt niet verder rijden) en reed in zuidelijke richting tot Kelso, waar een Super 8 motel onderdak bood voor een nacht. Ik had inderdaad een beetje last van jet-lag en ging om 8.30 PM slapen.

 

Afgelegde afstand vandaag: 223 mijl

Afgelegde afstand totaal: 225 mijl

 

Reageren? Stuur mij een e-mail