Inhoud
van deze pagina
Van Kapelle naar Brussel
Om 5:40 uur liep de wekker af en stond ik op om me
klaar te maken voor vertrek. Om 6:15 uur deed ik de deur achter me
dicht en vertrok naar 's-Gravenpolder. Het was kil en nat. 's Nachts
had ik het verschillende keren hard horen regenen. In 's-Gravenpolder
stapte Jan in, die mijn auto van Brussel terug naar Kapelle zou
brengen, waarna we om 6:30 uur vertrokken.
De reis naar Zaventem verliep voorspoedig. Al om
7:30 uur stond ik in de rij om in te checken. Voor de echte check in
werd ik door beveiligingspersoneel ondervraagd over mijn motivatie
om vanaf Brussel te vertrekken. Daarnaast stelde men de
gebruikelijke vragen over de bagage: "Wie heeft alles ingepakt?"
"Heeft u uw bagage tijdens uw reis naar het vliegveld uit het oog
verloren?" "Neemt u spullen mee van iemand anders die u dat gevraagd
heeft?" Ook vroeg men mij of ik me geregistreerd had bij ESTA, maar
hierop werd niet gecontroleerd.
Na het inchecken passeerde ik de douane en de
security check. Deze keer ging het alarm niet af en kon ik doorlopen
naar B 15. Ik hoefde me niet te haasten want er stond aangegeven dat
mijn vlucht 45 min. later zou vertrekken dan gepland. De Boeing 777
waarmee ik naar Newark zou vliegen arriveerde rond 8:45 uur bij de
gate. Het leek me sterk dat we om 10:30 uur zouden kunnen vertrekken
en dat lukte dan ook niet. Rond die tijd begon het instappen maar
net. Doordat iedereen nogmaals werd ondervraagd over de handbagage
duurde het instappen lang.
De Boeing 777 van United,
waarmee ik naar Newark zou vliegen, arriveert op Zaventem (Brussels
Airport)
Terug naar boven
Van Brussel naar Newark
Toen iedereen binnen scheen te zijn, bleek dat we
nog even zouden wachten op een aantal overstappers. Dat duurde nog
meer dan een half uur, zodat we pas tegen 11:30 uur achteruit werden
geduwd en na het starten van de twee enorme General Electric motoren
door de regen naar de startbaan reden. We mochten vlot starten en
stegen door regen en bewolking in westelijke richting op.
Het routekaartje waarop te zien is waar het
vliegtuig zich bevindt en hoe laat de landing wordt verwacht werkte
niet, zodat deze informatie niet beschikbaar was. De captain
verontschuldigde zich hiervoor en voor de vertraging. Hij beloofde
zo hard mogelijk te vliegen en boven de oceaan 'a couple of
shortcuts' te nemen om zo een deel van de achterstand in te kunnen
halen.
Al gauw na het opstijgen werd er als
altijd chicken or beef
geserveerd als lunch. Vlak voor de landing op Newark kregen we nog
een warm broodje. Om 13:00 uur landden we op Newark na een
schielijke en enigszins turbulente daling. Het duurde even voor we
op onze plaats stonden en uit konden stappen.
Voor het passeren van de grens is niet langer een
groene kaart nodig. Wel maakt men afdrukken van vingers en duimen en
een foto van je gezicht (zonder bril en pet) En natuurlijk moet je
jezelf bij ESTA hebben gemeld. Het witte formulier waarop je
verklaart geen contrabande te importeren is er nog wel. Bij deze
controle stonden heel lange rijen, zodat het even duurde voordat ik
mijn koffer kon afgeven bij de transferbalie.
Daarna moest ik van terminal B naar C met het
treintje. Om bij de gate te komen moest ik opnieuw door de security
check, wat ook hier geen moeilijkheden opleverde. Ik had net genoeg
tijd om geld te pinnen, het toilet te bezoeken en een fles water te
kopen. Toen ik me meldde bij de gate was het instappen al bijna
voltooid. Ik kon meteen doorlopen naar mijn plaats een eindje achter
de vleugel bij het raam.
Terug naar boven
Van Newark naar Las Vegas
We werden op tijd van de gate geduwd, maar moesten
nog heel wat vliegtuigen voor laten gaan voordat wij in noordelijke
richting opstegen. Ik zag New York prachtig liggen aan de
rechterkant van het vliegtuig. We klommen geleidelijk hoger, maar
het uitzicht bleef fraai want het was vrijwel onbewolkt. Eerst
vlogen we over de buitenwijken van Newark en andere grote steden in
het oosten van de VS. Daarna volgden de Appelachen in Pennsylvania,
waarna we een paar uur over het Midwesten vlogen. Ik zag grote
vierkante kavels met boerderijen en kaarsrechte wegen met hier en
daar een dorp of stad.
Beregende cirkelvormige akkers
in de Midwest
Hoe verder we naar het westen vlogen, hoe droger het
werd. Niet al het land wordt hier gebruikt voor intensieve landbouw.
Opvallend waren de cirkelvormige percelen die er prachtig groen
uitzagen doordat ze beregend kunnen worden. Nog verder naar het
westen hield alle begroeiing op en vlogen we boven de woestijn, die
Great Basin genoemd wordt. Onze route bracht ons boven Grand Canyon,
vlak voor de landing op Las Vegas. Doordat het onbewolkt was, was de
Canyon goed te zien. Een indrukwekkend gezicht! Ook de Hoover Dam,
vlakbij Las Vegas, was uitstekend zichtbaar.
Grand Canyon
Hoover Dam
Het vliegtuig daalde geleidelijk naar Las Vegas. Ook
hier was nogal wat turbulentie. Af en toe maakten we deinende
bewegingen als op een schip. Even later stonden we op de grond en na
een korte rit over het vliegveld kon ik om 17:30 uur uitstappen.
Voor de bagage moest ik naar een andere terminal waarin al de nodige
gokkasten stonden. Ik had zojuist gezien hoe mijn koffer uit het
vliegtuig kwam en wist dat het dus gelukt was om hem op tijd aan
boord te krijgen. In de bagagehal kwam hij al snel op de band,
waarna ik met een bus naar de autoverhuurders werd gebracht.
Landing op Las
Vegas Mc Carran Airport
Alle verhuurbedrijven zitten in een gebouw dat goed
gekoeld werd, want buiten was het heet. Toen ik na enig wachten aan
de beurt was, handelde de medewerker van Dollar Rent a Car mijn
reservering snel en zonder gezeur af. Ik mocht in de parkeergarage
zelf een auto uitzoeken en reed toen de weg op, op zoek naar het
hotel. La Quinta Airport South staat vlakbij het vliegveld en is nog
maar kort in gebruik. Ik kreeg een mooie en koele kamer en kon
eindelijk gaan slapen.
Afgelegde
afstand door de lucht: 5908 mijl.
Afgelegde
afstand over de weg: 5 mijl
Ga voor foto's naar mijn albums op Webshots. Klik
hier
(opent in nieuw venster)
Terug naar boven
Reageren?
Ga naar het gastenboek of stuur mij een
e-mail
