De prachtige zonsondergang van gisteravond was een
bewijs dat het droog geworden was en dat de meeste wolken verdwenen
waren. Het mooie weer zette door en toen ik vanmorgen Lachute
verliet, was het stralen weer, (nog) niet warm en bijna onbewolkt.
Ik nam Rt. 148 west, langs de rivier Ottawa. De stad
Ottawa, waar ik
heen wilde, lag nog zeker 150 km verderop. Het was een mooie en
afwisselende rit, die soms Hollands aandeed: Een brede rivier met
aan beide kanten dorpjes met kerktorens. De rest van het landschap
was absoluut on-Hollands. Overal veel ruimte en flinke heuvels
dichtbij of verderaf.
Om ongeveerd 12.30 uur bereikte ik
Ottawa, de
hoofdstad van Canada. Het bleek een mooie stad te zijn met wat
hoogbouw, maar vooral met heel veel groen. Er zijn veel parken,
groenstroken en plantsoenen, die allemaal goed onderhouden worden,
een plaatje.
De bewegwijzering bleek uitstekend te zijn. Ik vond
eenvoudig een gratis(!) parkeerplaats aan 'o Conner 50. 's Zaterdags
en 's zondags mag je gratis parkeren in dit kantoorgebouw. Ik
ontmoette daar enkele Belgen, die zich hierover ook verbaasden.
Ik liep eerst naar het
toeristenbureau voor een stadsplattegrond en wat andere
informatie. Voor de ingang stond een bandje vermomd als Moutain
Police jazz te spelen.
Het toeristenbureau is recht tegenover
Parliament Hill, de verzameling parlementsgebouwen. Je kunt daar
naar binnen, maar dat kost een heleboel (wacht)tijd omdat de
veiligheidscontroles enorm zijn. Daarom bleef ik buiten en liep in
het park tussen de gebouwen door. Overal staan standbeelden van
personen die iets met de geschiedenis van Canada hebben te maken.
Parliament Hill - Library
Een andere bezienswaardigheid in het centrum van
Ottawa is de serie sluizen aan het begin van het
Rideau Canal, ooit door de Engelsen gebouwd tussen de St.
Lawrence en de Ottawa. De
acht sluizen in Ottawa overbruggen iets meer dan 24 meter hoogte
en worden nog net zo bediend als in 1827 toen ze werden voltooid. Er
was dan ook veel belangstelling voor de drie groepen bootjes die
gelijktijdig werden opgeschut.
De sluizen zijn voor iedereen toegankelijk, je mag
over de deuren naar de overkant lopen, je mag vragen stellen aan de
sluiswachters (vrijwilligers van een Canadese nationale park
organisatie) die in groepjes van vier aan de sluizen werken. Dat is
nog niet zo'n eenvoudig karwei, want het water uit hogere sluizen
wordt gebruikt om de lagere te vullen. Als je dus per ongeluk te
vroeg een lage sluis vol laat lopen, kost het heel veel tijd en
moeite om zo'n fout te herstellen.
Nadat ik de bedrijvigheid bij de sluizen uitgebreid
had bekeken en gefotografeerd, liep ik op gemak Alexandria Bridge
over, waardoor ik vanuit Ontario weer in Quebec kwam. Ik nam lunch
in de cafetaria van het museum dat daar staat, waarna ik terugliep
en zo een bijzonder fraai uitzicht op Parliament Hill had.
Daarna
wilde ik de
kathedraal
nog bezoeken. Ik liep er rustig naar toe. Inmiddels was het
behoorlijk warm geworden in de stad, iets wat sommigen er niet van
weerhield al rennend mee te doen aan een of andere wedstrijd. De
kathedraal bleek gesloten te zijn wegens een huwelijksdienst, zodat
ik verder liep langs de zwaarbeveiligde
Amerikaanse ambassade in de richting van Parliament Hill, waarbij ik
langs het fraaie vredesmonument kwam. Ottawa is duidelijk een stad
waar geschiedenis en memorabilia gekoesterd worden. Hier is Canada
trots op zijn verleden.
Ik haalde de auto op en reed naar de snelweg. Dat
was een makkie. Het vinden van Calvin Christian Reformed Church in
Nepean was ook eenvoudig.
Een geschikt onderkomen vinden, was iets lastiger.
Dichtbij de stad zijn de motels enorme flatgebouwen. Dankzij een
plattegrondje van het toeristenbureau vond ik op flinke afstand van
de stad in Kanata een voortreffelijke
Comfort Inn in een rustige omgeving.
Niet veel (139 mijl) gereden, wel flink gelopen
vandaag.
Afgelegde afstand vandaag: 139 mijl
Afgelegde afstand totaal: 1736 mijl
Ga voor foto's naar mijn albums op Webshots. Klik
hier (opent in nieuw venster)
Reageren? Stuur mij een
e-mail
