Inhoud van deze
pagina
Van Kapelle naar Schiphol
Vanochtend om 5.30 uur liep mijn wekker af. Na een
kort ontbijt bracht mijn vader me naar het station, waar ik een
enkele reis Schiphol kocht. Het was wat nevelig toen de trein
precies om 11 over 6 vertrok. Na een voorspoedige treinreis stond ik
om 8.12 uur in de centrale hal van Schiphol. Ik moest aan de
linkerkant van het gebouw inchecken. Nog voor ik bij de balies kwam,
werd mijn koffer al doorgelicht.
De baliejuffrouw van United Airlines checkte me in
en bevestigde dat er een gangplaats voor me was gereserveerd. Deze
keer had ik mijn vluchten geregeld via
www.ebookers.nl,
waarbij je voorkeur voor een zitplaats kon opgeven. Mijn
koffer werd gelabeld tot Grand Rapids en ik kreeg een mapje met twee
instapkaarten, één voor UA 967 van Amsterdam naar Chicago en een
voor UA 1550 van Chicago naar Grand Rapids.
Toen had ik nog ongeveer een uur voordat ik zou
kunnen instappen. Eerst langs de douane, wat probleemloos verliep.
Daarna volgde een controle van de handbagage en van mezelf, waarbij
alle metalen voorwerpen in een bakje moesten worden gelegd. Daarna
had ik ruim de tijd voor een bak koffie, en het invullen van de
douanepapieren.
Om 9.45 uur liep in naar Gate 3, waar het vliegtuig
(een Boeing 767) al klaar stond. Ik beantwoordde de gebruikelijke
vragen over bagage etc, waarna ik verder mocht lopen naar de
wachtruimte. Om 10.40 uur begon het instappen en zocht ik stoel 28 B
op, een plaats aan de linkerkant bij het pad, een eindje achter de
vleugel. Een 767 van United heeft zeven stoelen op een rij: 2 - 3 -
2.
Terug naar boven
Van Schiphol naar Chicago o Hare
Iemand
kwam naar me toe en vroeg of ik mijn plaats aan zijn vrouw wilde
geven. Ik kon dan 25 A (een raamplaats) krijgen. Met dit mooie weer
(in Nederland)
had ik daar gaan bezwaar tegen. Iets na 11.15 uur reden we naar de
Polderbaan. Dat was een hele rit, over de snelweg heen en dan nog
een eind door de polder. We konden vlot vertrekken en het uitzicht
naar het zuidwesten was schitterend. IJmuiden met de zeesluizen en
de hoogovens waren prima te zien, net als booreilanden en
(vissers)schepen op de Noordzee. Het vliegtuig klom behoorlijk steil
en snel. Van Engeland waren dan ook niet veel details te zien. Maar
een stad als Manchester, het eiland Man en delen van Ierland waren
goed herkenbaar te onderscheiden.
Zicht op de Noordzee kust
Noordzeekanaal
Voor eten en drinken werd goed gezorgd: drankje met
wat pretzels, lunch met een flesje wijn en koffie toe. Na een poos
nog een drankje en vlak voor aankomst nog een broodje kaas met weer
een zakje pretzels en een drankje. Tussendoor kwam het
cabinepersoneel regelmatig langs met water om te drinken.
Boven de Atlantische Oceaan was het nogal bewolkt.
Pas tussen Groenland en
Newfoundland
zaten er hier en daar schone plekken in de lucht. De Oceaan zag er
ribbelig uit. Daar moesten dus behoorlijke golven lopen hebben,
gezien het feit dat ze op 10 km hoogte te zien waren.
Hoog boven de Atlantische Oceaan
Verder duurde de reis gewoon weer lang. Beetje
lezen, maar je bent snel afgeleid, beetje dommelen, beetje naar
buiten kijken en wachten tot je d'r bent.
We vlogen over Newfoundland, Labrador en Ontario
Amerika binnen. Het landschap zag er tussen de bewolking door
tamelijk onherbergzaam uit, veel water en op het oog kale heuvels.
Boven Michigan was er minder bewolking. Het landschap was daar goed
te zien. Het laatste uur van de reis deden de piloten het gas eraf
en lieten ze het vliegtuig langzaam naar beneden zakken, over
Michigan, met een schuine oversteek over Lake Michigan, onder
Chicago door, om uiteindelijk om ca. 13.00 uur op Chicago o Hare te
landen.
Boven Michigan
Er waren juist nog twee internationale vluchten
geland, dus bij de douane stond een flinke rij. Het duurde bijna een
uur om de customers te passeren. Vervolgens haalde ik mijn koffer
op, ging met bagage door de douane en gaf mijn koffer af bij de
transitbalie voor de aansluitende vlucht naar Grand Rapids. Daarvoor
moest ik naar andere terminal op deze gigantische luchthaven.
Terug naar boven
Van Chicago naar Grand Rapids
Tijd om even wat te eten, te drinken en geld te
pinnen. Chicago is een drukke luchthaven, waar heel veel mensen heen
en weer lopen. Mijn aansluitende vlucht werd op tijd van de gate
weggeduwd, maar toen we naar de startbaan reden, bleken er nog zeker
20 vliegtuigen voor ons te moeten vertrekken. Wegens slecht weer in
het Oosten van de VS hield men tussen vliegtuigen die in die
richting vertrokken 20 mijl tussenruimte aan. Daardoor vertrokken we
een uur te laat voor een vlucht van nog geen half uur over het meer
terug naar Grand Rapids.
Zo stond ik daar om ongeveer 7 uur in de avond op
mijn koffer te wachten, die lekker vlot kwam. Grand Rapids is geen
grote luchthaven, wij waren op dat moment de enige vlucht die
afgehandeld moest worden. Met mijn koffers liep ik naar de
autoverhuurbalie, waar ik zonder problemen de sleutels van een
blauwe Dodge in ontvangst kon nemen, waarna ik bij het vliegveld
vertrok en bekeek of ik de weg naar Lowell nog wist. Dat lukte
probleemloos en om 19.45 uur stapte ik bij mijn familie binnen, waar
ik direct kan aanschuiven voor supper. Dat smaakte wel, maar ik had
toch ook zin om een beetje te gaan slapen, wat ik niet lang daarna
heerlijk deed.
Afgelegde afstand door de lucht vandaag:
4257 mijl
Afgelegde afstand over de weg in de VS: ca. 20 mijl
Afgelegde afstand totaal: 20 mijl
Terug naar boven
Ga voor meer (vakantie)foto's naar mijn albums op Webshots. Klik
hier (opent in nieuw venster)
Reageren? Stuur mij een
e-mail
